Υπάρχουν παίκτες που έρχονται και φεύγουν, αφήνοντας πίσω τους στιγμές. Και υπάρχουν κι εκείνοι που δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια, ούτε φανφάρες. Παίζουν, σκοράρουν, παλεύουν, γράφουν ιστορία… και το κάνουν σιωπηλά, με ταπεινότητα και καρδιά. Ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί ανήκει χωρίς αμφιβολία στη δεύτερη κατηγορία. Και ο Ολυμπιακός του χρωστάει πολλά. Ίσως περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να μετρήσουμε με αριθμούς.
Από το «ποιος είναι αυτός;» στο «ευχαριστούμε για την Ευρώπη»
Όταν ο Ελ Κααμπί υπέγραφε στον Ολυμπιακό, δεν άνοιξαν σαμπάνιες. Δεν έγινε καν ντόρος. Ήρθε σχεδόν σαν άγνωστος. Σήμερα, είναι ο άνθρωπος που χάρισε στον Θρύλο το πρώτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο. Και όχι απλά «βοήθησε». Έβαλε μόνος του όλα τα γκολ σε ημιτελικούς και τελικό. Το λες και μυθικό. Όχι μόνο για την Ελλάδα. Για ολόκληρη την Ευρώπη.
Εκεί που άλλοι θα έψαχναν τη φήμη, ο Ελ Κααμπί βρήκε τον στόχο. Εκεί που άλλοι θα πανηγύριζαν με έπαρση, εκείνος γονάτιζε για να προσευχηθεί. Χωρίς να προκαλέσει, χωρίς να φωνάξει, χωρίς να διεκδικήσει τον τίτλο του ήρωα. Κι όμως, τον κέρδισε με τον ιδρώτα του. Γιατί οι ήρωες τελικά δεν λένε – κάνουν.
Το «βαρύ πυροβολικό» του Θρύλου
Ό,τι κι αν λέμε για τακτικές, συστήματα και προπονητές, το ποδόσφαιρο τελικά είναι γκολ. Και όταν ο Ολυμπιακός χρειαζόταν γκολ, ο Ελ Κααμπί ήταν εκεί. Όχι μια και δυο φορές. Ξανά και ξανά. Από τη Super League μέχρι την Ευρώπη, εκείνος καθάριζε στα δύσκολα, έβγαινε μπροστά, έβαζε το πόδι, το κεφάλι, τη ψυχή του.
Με στυλ που θυμίζει… κόμπρα στην κίνηση, και τελείωμα που βάζει τελεία στη συζήτηση, ο Μαροκινός έγινε ο παίκτης-κλειδί για έναν Ολυμπιακό που έψαχνε τον εκτελεστή. Και δεν του δώσαμε απλώς φανέλα βασικού. Του δώσαμε την καρδιά μας – και εκείνος την τίμησε με κάθε του εμφάνιση.
Ένας ήσυχος γίγαντας
Το πιο εντυπωσιακό με τον Ελ Κααμπί δεν είναι μόνο τα γκολ του, αλλά ο τρόπος που λειτουργεί ως άνθρωπος. Δεν κάνει δηλώσεις που διχάζουν. Δεν ψάχνει να χτίσει «μύθο». Δεν λέει “έφταιγε ο άλλος” όταν δεν σκοράρει. Πάντα παρών, πάντα συγκεντρωμένος, πάντα δουλευταράς. Παίκτης που παίζει για την ομάδα, όχι για τα likes.
Ακόμα και η κίνησή του να προσεύχεται μετά το γκολ, ασχέτως θρησκείας, δείχνει άνθρωπο με σεβασμό και αξίες. Στο σημερινό ποδόσφαιρο της υπερβολής και της «εικόνας», ο Ελ Κααμπί είναι ένα σπάνιο διαμάντι. Ένας επαγγελματίας παλαιάς κοπής, που θυμίζει τι θα πει να τιμάς τη φανέλα που φοράς.
Ο Ολυμπιακός του οφείλει. Και πρέπει να τον κρατήσει
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Θρύλος χρωστάει ευγνωμοσύνη στον Ελ Κααμπί. Γιατί έδωσε ό,τι είχε – και ακόμα περισσότερα. Γιατί σε μια εποχή όπου η διάρκεια είναι σπάνια, εκείνος κράτησε σταθερότητα και αποτελεσματικότητα.
Και τώρα; Τώρα το Νο1 ζητούμενο του καλοκαιριού είναι να μείνει. Όχι για συναισθηματικούς λόγους. Αλλά γιατί παίκτες σαν αυτόν δεν βρίσκεις εύκολα. Όχι μόνο με γκολ, αλλά με χαρακτήρα, με επαγγελματισμό, με στόφα ηγέτη.
