Η κάθε ομάδα έχει τους παίκτες και τους οπαδούς που της ταιριάζουν, λέει ο σοφός λαός, και το ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός ήρθε να το επιβεβαιώσει με τον πιο… γραφικό τρόπο. Στο ΣΕΦ, ο Κώστας Παπανικολάου έγινε ο πρωταγωνιστής μιας σκηνής που θα μπορούσε να είναι από κωμωδία.
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, κουρασμένος να βλέπει τον Κώστα Σλούκα να γκρινιάζει σε κάθε σφύριγμα, σήκωσε τα χέρια και έκανε νόημα στον διαιτητή: «Κλαίγεται συνέχεια ο κύριος!» Και ξαφνικά, το ματς πήρε φωτιά – όχι από τα καλάθια, αλλά από τις αντιδράσεις.
Ο Σλούκας, στα 35 του, φαίνεται πως έχει τελειοποιήσει την τέχνη του να ζητάει φάουλ σαν να διεκδικεί Όσκαρ δεύτερου ρόλου. Ο Παπανικολάου, από την άλλη, δεν το άφησε να περάσει έτσι. Με μια κίνηση που έλεγε «φτάνει πια», έδειξε τι σημαίνει να είσαι αρχηγός: δεν κρύβεσαι, λες τα πράγματα όπως τα βλέπεις.
Και κάπου εκεί, οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού πήραν φωτιά. Τα social media γέμισαν με υβριστικά σχόλια για τον «Παπ», λες και ο άνθρωπος έβρισε τη μάνα τους. Την ίδια ώρα, ο Κέντρικ Ναν, που σήκωσε τα μεσαία δάχτυλα σαν να έπαιζε σε αμερικάνικο γήπεδο του δρόμου, βαφτίστηκε «μάγκας» και «ήρωας». Διπλά μέτρα και σταθμά; Ποιος, εμείς;
Και φτάνουμε στο αποκορύφωμα της ειρωνείας: η ΚΑΕ Ολυμπιακός προχωρά σε επίσημη καταγγελία για τη χειρονομία του Ναν, και οι «πράσινοι» φίλαθλοι κάνουν τους έκπληκτους. «Μα γιατί τέτοια ευαισθησία;» αναρωτιούνται, λες και αν παίκτης του Θρύλου έκανε το ίδιο, δεν θα είχαν κάψει το ΣΕΦ με τις διαμαρτυρίες τους.
Γελάει ο κόσμος, πραγματικά. Αν ο Παπανικολάου έκανε τα κ…δάχτυλα αντί για την χειρονομία με την κλάψα, θα ακούγαμε για «αντιαθλητική συμπεριφορά» μέχρι το 2030. Τώρα, όμως, που ο Ναν το έπαιξε γκάνγκστερ, είναι απλά… «έκφραση χαρακτήρα».
Το ματς είχε τα πάντα, ένταση, γκρίνια, χειρονομίες και μια τεράστια δόση υποκρισίας από τα πληκτρολόγια. Ο Παπανικολάου έδειξε ότι δεν μασάει, ο Σλούκας ότι μετά το μπάσκετ θα τον βλέπουμε σε κωμωδίες και τηλεοπτικά δράματα και ο Ναν ότι τα δάχτυλά του μιλάνε όταν τα λόγια τελειώνουν.
Όσο για τους δημοσιογράφους των πρασίνων και τους οπαδούς τους; Κλασική ιστορία, ο δικός μας είναι ήρωας, ο άλλος είναι ο κακός. Έτσι πάει το ντέρμπι αιωνίων – με μπάσκετ, νεύρα και πολύ, μα πολύ, θέατρο…κρίμα που δεν παίρνεις Όσκαρ στο θέατρο
