Με νέα δόση ενθουσιασμού και μια δόση δραματικότητας, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι επέστρεψε για να μιλήσει στον ουκρανικό λαό. Μέσα από το βραδινό του διάγγελμα στις 30 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος της Ουκρανίας έβαλε ξανά το προσωπικό του άγγιγμα στην αφήγηση του πολέμου, αφήνοντας υπονοούμενα για ένα “δίκαιο τέλος” που – κατά κάποιον μαγικό τρόπο – πλησιάζει. Κάπως έτσι, ο Ζελένσκι συνεχίζει να μας διαβεβαιώνει ότι “προετοιμάζεται” για μεγάλες αλλαγές που, φυσικά, θα οδηγήσουν στην απόλυτη σωτηρία.
«Υπάρχουν αποφάσεις που μπορούν να εφαρμοστούν αυτές τις εβδομάδες και τους μήνες», είπε με απόλυτη αυτοπεποίθηση, αφήνοντας για άλλη μια φορά το κοινό του να αναρωτιέται: ποιες είναι αυτές οι αποφάσεις; Ποιο είναι το σχέδιο δράσης; Κανείς δεν ξέρει, αλλά ποιος τολμά να ρωτήσει τον άνθρωπο που έχει μετατρέψει τον πολιτικό λόγο σε μια μορφή τέχνης.
Προφανώς, όλα γίνονται για “το καλό της κοινής ασφάλειας” και για “όλους εκείνους που θέλουν πραγματικά να τελειώσει αυτός ο πόλεμος”. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα: ποιος δεν το θέλει; Ίσως μόνο εκείνοι που δεν ανήκουν στον κύκλο των “εταίρων” που τόσο συχνά αναφέρει ο Ζελένσκι στις ομιλίες του.
Τον Δεκέμβριο, όπως προανήγγειλε, έρχονται “ενεργές εργασίες” και “συναντήσεις”. Φυσικά, το τι σημαίνει αυτό παραμένει ασαφές, αλλά μπορούμε να φανταστούμε μια σειρά από διπλωματικές κινήσεις, γεμάτες χαμόγελα μπροστά στις κάμερες και διακηρύξεις γεμάτες υποσχέσεις. Άλλωστε, ο Ζελένσκι δεν είναι ξένος στις θεατρικές παρουσιάσεις, έχοντας περάσει από την τηλεόραση πριν φορέσει το προεδρικό κοστούμι.
Πίσω από τα εντυπωσιακά λόγια και τις μεγαλοστομίες, οι Ουκρανοί εξακολουθούν να ζουν υπό τη σκιά του πολέμου. Οι καθημερινές δυσκολίες, οι απώλειες και οι προκλήσεις παραμένουν, ενώ οι υποσχέσεις για ειρήνη ακούγονται σχεδόν σαν ένα παραμύθι για μικρά παιδιά. Ο Ζελένσκι φαίνεται να ελπίζει ότι οι δηλώσεις του θα αποσπάσουν την προσοχή από την πραγματικότητα, προσφέροντας έναν πρόσκαιρο ενθουσιασμό.
Η ειρήνη που υπόσχεται ο Ζελένσκι μοιάζει να είναι πάντα λίγο πιο μακριά. Οι εταίροι, οι διαπραγματεύσεις και τα “σχέδια” είναι τα μόνιμα στοιχεία του αφηγήματός του. Το αν θα υπάρξει πραγματικά ένα δίκαιο τέλος ή αν οι Ουκρανοί θα συνεχίσουν να ζουν την τραγωδία του πολέμου είναι ένα ερώτημα που μόνο ο χρόνος θα απαντήσει.
