Το κλίμα στον Ολυμπιακό μοιάζει πια έτοιμο να εκραγεί. Όσο η εικόνα στο παρκέ παραμένει προβληματική, τόσο η ένταση μεταφέρεται και εκτός αγωνιστικού χώρου, δημιουργώντας ένα επικίνδυνο μείγμα εκνευρισμού, απογοήτευσης και αμοιβαίας απαξίωσης. Το πρόσφατο περιστατικό με οπαδό που φώναξε στον Γιώργο Μπαρτζώκα «τα έχεις κάνει… πουτ…» είναι απλώς το τελευταίο επεισόδιο σε μια αλυσίδα γεγονότων που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά που φίλαθλος ξεσπά με αυτόν τον τρόπο, ούτε φυσικά πρέπει να δικαιολογούνται χυδαίες εκφράσεις ή απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί. Όμως, η αντίδραση της ΚΑΕ –ή τουλάχιστον ανθρώπων της– να ζητήσουν τη σύλληψη του συγκεκριμένου οπαδού, ξεπερνάει κάθε όριο. Σε ένα γήπεδο όπου το πάθος ξεχειλίζει, το να απειλείς με κρατητήριο κάποιον επειδή φώναξε αυτό που πολλοί σκέφτονται, είναι τουλάχιστον υπερβολικό. Κι αυτό σε μια περίοδο όπου η ομάδα δείχνει να παραπαίει, με τον εκνευρισμό να γίνεται ορατός και εντός παρκέ, όχι μόνο στις δηλώσεις ή στα social media.
Το κυριότερο όμως πρόβλημα δεν είναι η διαχείριση ενός θερμόαιμου φιλάθλου. Είναι το ότι το κλαμπ μοιάζει να μην μπορεί να διαχειριστεί το ίδιο του το εσωτερικό. Από τις δημόσιες εκρήξεις του προπονητή προς τους παίκτες, μέχρι την εμμονική υπεράσπισή του από τη διοίκηση, χωρίς αυτοκριτική ή έστω διάθεση επανεκκίνησης, όλα δείχνουν ότι ο οργανισμός Ολυμπιακός αντιμετωπίζει μια βαθιά εσωτερική αστάθεια.
Αν ο κόσμος αντιδρά, είναι γιατί βλέπει μια ομάδα χωρίς ξεκάθαρη κατεύθυνση. Δεν είναι όλοι “αντί-Μπαρτζώκας”, ούτε και όλοι “υπέρ”, όμως η συζήτηση δεν μπορεί να ποινικοποιείται, ειδικά όταν προέρχεται από εκείνους που γεμίζουν τα γήπεδα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη αποσύνδεσης από την κοινωνία του συλλόγου, όταν αντί να απαντάς με πράξεις και σεβασμό, ζητάς συλλήψεις για φωνές αγανάκτησης.
Αν κάτι πρέπει να αλλάξει, δεν είναι μόνο το αγωνιστικό. Πρώτα πρέπει να αλλάξει το πώς αντιλαμβάνεται ο οργανισμός τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί καμία ομάδα δεν σώθηκε ποτέ κυνηγώντας τους ίδιους της τους οπαδούς.
