Η φετινή EuroLeague είναι μια σπάνια περίπτωση: απρόβλεπτη, ισορροπημένη, ανταγωνιστική στο όριο. Καμία ομάδα δεν δείχνει ανίκητη, καμία δεν μοιάζει καταδικασμένη. Και κάπου ανάμεσα στο θόρυβο της ισοδυναμίας, υπάρχει μια σταθερά, ο Ολυμπιακός. Χωρίς πολλά λόγια. Με πράξεις.
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο, σε μια χρονιά που – ειρωνικά – είχε κάθε λόγο να μην τα καταφέρει. Μιλάμε για έναν Ολυμπιακό που έχασε παίκτες για μήνες, ανακάτεψε ρόλους, αυτοσχεδίασε, αλλά δεν έχασε την ταυτότητά του. Και τώρα, λίγες μέρες πριν τα playoffs, δείχνει ξανά γεμάτος και πιο επικίνδυνος από ποτέ.
Ο Τόμας Ουόκαπ ήταν εκτός για 4 μήνες. Το ίδιο και ο Ράιτ. Ο Φαλ, ο Μιλουτίνοφ, ο Βιλντόζα πέρασαν από το γνωστό «μπες-βγες». Και όμως, οι Ερυθρόλευκοι έκλεισαν τη regular season πρώτοι, έχοντας:
- Την 4η καλύτερη επίθεση (86,9 πόντους)
- Την 1η σε ασίστ (21,4 τελικές πάσες)
- Ρεκόρ εκτός έδρας με 11 διπλά
Όλα αυτά με Πίτερς να παίζει πεντάρι, τον Μακ Κίσικ να κατεβάζει μπάλα και τον πάγκο να λειτουργεί σαν… θίασος αναπληρωματικών-πρωταγωνιστών.
Τώρα όμως, όλοι επιστρέφουν. Φαλ ξανά ενεργός. Ο Μιλουτίνοφ έτοιμος. Ο Βιλντόζα back on court. Ο Ουόκαπ δείχνει σημάδια επιστροφής και ελπίζεται ότι θα μπει έστω στα κρίσιμα ματς της σειράς. Κι αν αυτοί αποτελούν τη βάση, τότε η… βιτρίνα έχει κι άλλα:
- Έναν Εβάν Φουρνιέ με παραστάσεις και προσωπικότητα
- Έναν Βεζένκοφ που ξέρει να μιλά στα δύσκολα
- Έναν Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος που έχει βγει μπροστά και στα… δύσκολα
Ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται να φωνάξει ότι είναι φαβορί. Το κάνει το παιχνίδι του. Το λέει το ρεκόρ του. Το δείχνει η συνοχή του. Το πιστεύει – και καλά κάνει – το λιμάνι.
Η πίεση υπάρχει. Το «πρέπει» φέτος είναι έντονο. Ο κόσμος περιμένει. Οι αντίπαλοι σε υπολογίζουν. Αλλά ίσως αυτή είναι και η στιγμή του Ολυμπιακού. Γιατί τώρα μοιάζει πιο έτοιμος από ποτέ να μετατρέψει το πλεονέκτημα έδρας σε Final Four. Να δείξει πως ακόμα κι όταν δεν είναι τέλειος, είναι αρκετός. Και όταν είναι πλήρης; Μπορεί να γίνει αχτύπητος.
