Όταν μιλάμε για γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα, ένα πράγμα μένει σταθερό – όσο κι αν κάποιοι το αμφισβητούν, όσο κι αν το πολεμούν, όσο κι αν το… ζηλεύουν: ο Ολυμπιακός είναι και παραμένει το αφεντικό! Και φέτος, στα 100 χρόνια του Θρύλου, οι «ερυθρόλευκες» φρόντισαν να κάνουν το πιο όμορφο δώρο στον σύλλογο: άλλη μία κούπα πρωταθλήματος, άλλη μία απόδειξη ανωτερότητας, άλλη μία υπενθύμιση για το ποιος γράφει την ιστορία της Α1 γυναικών.
Ο Αθηναϊκός απείλησε, αλλά ο Ολυμπιακός απάντησε… με τίτλο!
Ναι, ο Αθηναϊκός φέτος ανέβηκε επίπεδο. Πίεσε, πάλεψε, έδειξε φιλοδοξία. Μπράβο του! Αλλά η διαφορά ανάμεσα στο να θες και στο να μπορείς, είναι αυτό που λέμε «νοοτροπία πρωταθλητισμού». Και αυτή την έχει μόνο μία: η ομάδα του Πειραιά. Όταν οι τελικοί σφίγγουν, όταν η μπάλα καίει, ο Ολυμπιακός δεν χαρίζει τίποτα και σε κανέναν. Απαντά με την ψυχή του, με το ταλέντο του, με την εμπειρία του.
Το ότι οι «ερυθρόλευκες» δεν έσπασαν, αλλά φόρτσαραν όταν έπρεπε, δείχνει γιατί αυτός ο τίτλος είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της κυριαρχίας τους. Και μάλιστα σε μια χρονιά όπου πολλοί ήθελαν να δουν το τέλος της. Ε, δεν τους έγινε η χάρη.
Θάνος Νίκλας: ο «λίγος» που πάντα σηκώνει κούπες!
Τι άλλο πρέπει να κάνει πια ο Θάνος Νίκλας για να αναγνωριστεί πανηγυρικά από όλους; Δέχεται διαρκώς σχόλια του τύπου «δεν κάνει για τον Ολυμπιακό», αλλά στο τέλος, εκείνος σηκώνει την κούπα! Ένας προπονητής που, παρά τις δυσκολίες, τις αποβολές (ναι, ήταν δύο φορές έξω από τον πάγκο στους τελικούς!), τις αμφιβολίες, κατάφερε ξανά να φέρει την ομάδα στο απόλυτο πικ όταν έπρεπε. Και το έκανε με τρόπο εμφατικό.
Ο Νίκλας έχει αποδείξει πλέον ότι ξέρει να διαχειρίζεται, να εμπνέει και να νικά, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να του κολλάνε αχρείαστες ταμπέλες. Τα τρόπαια δεν λένε ψέματα – και ο Θρύλος τον έχει δικαιώσει, τίτλο με τίτλο.
100 χρόνια Θρύλου, 100% κυριαρχία
Η φετινή σεζόν ήταν ξεχωριστή. Ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής, και το τμήμα γυναικείου μπάσκετ τίμησε αυτή την επέτειο με τον καλύτερο τρόπο. Κράτησε τον τίτλο στο μεγάλο λιμάνι, απέδειξε ξανά ότι οι κορυφές του ανήκουν, και έκανε ξεκάθαρο σε όλους πως η κορυφή δεν είναι θέση, είναι ευθύνη. Και αυτή την ευθύνη ο Ολυμπιακός την κουβαλά με περηφάνια.
Ο Αθηναϊκός μπορεί να ήταν ένας άξιος αντίπαλος. Μπορεί να έφτασε κοντά. Αλλά το κοντά δεν είναι τίτλος. Η πραγματικότητα είναι ότι το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ, το μπάσκετ, οπουδήποτε και αν κοιτάξεις, ο Ολυμπιακός κρατάει την Ελλάδα στην κορυφή. Γιατί έτσι κάνει ο Θρύλος. Έτσι έμαθε. Έτσι συνεχίζει.
