Παρά το γεγονός ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει φτάσει σε επικίνδυνο σημείο αγωνιστικής κρίσης, ο Έρικ Τεν Χαγκ μοιάζει να διατηρεί την εμπιστοσύνη της διοίκησης… ή τουλάχιστον την υπομονή της. Ανεξάρτητα από τις φήμες για επικείμενη απόλυση του Ολλανδού τεχνικού, οι ιθύνοντες του συλλόγου αποφάσισαν να μην τραβήξουν τη σκανδάλη – τουλάχιστον όχι ακόμα.
Προφανώς, αυτή η απόφαση έχει εγείρει ερωτηματικά. Η εικόνα της Γιουνάιτεντ στο γήπεδο παραπέμπει περισσότερο σε ερασιτεχνική ομάδα και όχι σε έναν ποδοσφαιρικό κολοσσό που παλεύει για τρόπαια. Ωστόσο, μετά τη συνάντηση των μελών της διοίκησης, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη (8/10), η επίσημη απόφαση ήταν να συνεχίσουν με τον Τεν Χαγκ στον πάγκο, τουλάχιστον προς το παρόν.
Τα αγγλικά μέσα ενημέρωσης, και ειδικά το Sky Sports, ήταν γεμάτα σενάρια και προβλέψεις για την απομάκρυνση του προπονητή, αλλά η «ανατροπή» δεν ήρθε. Μάλιστα, διαψεύστηκαν και οι φήμες για κρυφές επαφές με τον Τόμας Τούχελ, που εμφανιζόταν ως ο κύριος υποψήφιος για να αναλάβει τη Γιουνάιτεντ. Προφανώς, ο Έρικ Τεν Χαγκ έχει εξασφαλίσει ένα είδος… «ασυλίας», τουλάχιστον προς το παρόν, από τη διοίκηση της ομάδας, που δείχνει να θέλει να του δώσει κι άλλο χρόνο.
Ή μήπως όχι; Μήπως η πραγματική αιτία της «στήριξης» στο πρόσωπο του Τεν Χαγκ είναι κάπου αλλού; Ας μην ξεχνάμε το μικρό –και εντελώς ασήμαντο– «λεπτομέρεια» της ρήτρας αποζημίωσης. Σε περίπτωση απόλυσης, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα πρέπει να καταβάλει στον Ολλανδό ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό της τάξης των 20.000.000 ευρώ. Ναι, καλά διαβάσατε. Ολόκληρα είκοσι εκατομμύρια ευρώ για να τον απομακρύνουν από τον πάγκο.
Ε, με τέτοια ρήτρα, μήπως είναι καλύτερα να παραμείνει και να βλέπουμε τις «περίεργες» τακτικές και επιλογές του λίγο ακόμα; Γιατί, όπως φαίνεται, ίσως η πραγματική στήριξη προς τον Τεν Χαγκ να έχει περισσότερο να κάνει με τη διατήρηση της οικονομικής σταθερότητας του συλλόγου παρά με την ποδοσφαιρική απόδοση.
Και, όσο για τους οπαδούς, ε, ας κάνουν λίγη υπομονή ακόμα. Άλλωστε, όταν παίζονται τόσα εκατομμύρια, η επιμονή στην ίδια –αποτυχημένη– συνταγή μοιάζει πιο λογική από το να τα σπρώξουν όλα στη φωτιά.
