Σε μια βραδιά που τα πάντα έμοιαζαν να στραβώνουν για τον Ολυμπιακό – από τον τραυματισμό του Φαλ μόλις στο 5ο λεπτό, μέχρι την πίεση της έδρας και τη σημασία του παιχνιδιού – ένας άνθρωπος πήρε την ομάδα στις πλάτες του και είπε “εγώ είμαι εδώ”.
Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, ο… αθόρυβος γίγαντας, έπαιξε για δύο. Και δικαιολόγησε κάθε ευρώ, κάθε χειροκρότημα, κάθε αποθέωση που δέχεται από τον λαό του Ολυμπιακού.
Με τον Φαλ εκτός, ο Μπαρτζώκας δεν είχε άλλη επιλογή. Έριξε στο παρκέ τον Μίλου νωρίς και του εμπιστεύτηκε το παιχνίδι. Ο Σέρβος όχι μόνο δεν απογοήτευσε, αλλά διέλυσε τα πάντα στο διάβα του:
- 17 πόντοι με 6/9 δίποντα
- 6 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1 κλέψιμο
- Το 21% των επιθέσεων του Ολυμπιακού κατέληγαν σε αυτόν
- +17.9 Net Rating όσο ήταν στο παρκέ
Και όλα αυτά σε μία από τις πιο εχθρικές έδρες της Ευρώπης, παίζοντας 28 λεπτά σχεδόν χωρίς ανάσα.
Ο Μιλουτίνοφ δεν έβαλε απλώς καλάθια. Έπαιξε με το μυαλό, την καρδιά και το σώμα. Κάλυψε κάθε αδυναμία που δημιουργήθηκε από την απουσία του Φαλ. Ξεκούραση; Σχήμα λόγου. Σηκώθηκε και σήκωσε τον Ολυμπιακό μαζί του.
Και αν κάποιος αναρωτιόταν ποιος είναι ο πιο dominant ψηλός της Euroleague όταν παίζει σοβαρά λεπτά, δεν χρειάζεται να ψάξει άλλο. Ο Μίλου το απέδειξε, ξανά.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού ήξερε ότι αυτό το παιχνίδι θέλει μπασκετικό μυαλό και καρδιά. Κι εκεί, ο Σέρβος είναι… διδάκτωρ. Εξαιρετικός στις αλλαγές, ψύχραιμος στη δημιουργία, παρών στην άμυνα. Όχι μόνο εκτελεστής, αλλά και πνεύμα καθοδήγησης.
Ναι, η Αρμάνι παραμονεύει. Ναι, τα 1.2 εκατομμύρια ευρώ είναι δελεαστικά. Αλλά ο Μιλουτίνοφ δεν μοιάζει με παίκτη που ψάχνει απλώς το επόμενο συμβόλαιο. Θύμισε σε όλους γιατί ήρθε πίσω, γιατί φοράει ξανά τα ερυθρόλευκα και γιατί η “σύνδεση” με τον κόσμο είναι αληθινή.
Το μήνυμα του στο παρκέ ήταν ξεκάθαρο: “Θέλω να είμαι εδώ. Θέλω να σηκώσω το τρόπαιο με αυτή την ομάδα.”
Ο Φαλ δύσκολα θα είναι παρών. Άρα… ξανά Μίλου. Μόνος. Σαν στρατιώτης. Σαν γίγαντας. Το έχει ξανακάνει και πέρσι. Το κάνει και φέτος. Και όσο είναι σε αυτή τη φόρμα, ο Ολυμπιακός δεν φοβάται κανέναν.
